bu gelişimde izmir'e aşık oldum. ne cemal süreyya'nın yazdıklarını okuduğumdan, ne de en çocuksu aşklarımı yaşadığım halleri hatırladığımdan. bu sefer tamamen izmir'in kendisine aşık oldum. basitliğine, huzuruna, naifliğine. sade ve vurucu cümleler gibi içime işledi. bir kez daha mutlu oldum izmir'de doğmaktan, izmir'de büyümekten, ilk aşkımı izmir'in huzurunda yaşamaktan. ama bu sevgi asla sonsuza dek burda yaşama isteğini barındırmıyor, daha başka bir şey. hayatımın bu bölümü gayet güzel yaşandı ve bir daha yaşamaya gerek yok. artık bambaşka şehirlerde, bambaşka hayaller, oğullar büyütücem. ama yine de geriye dönüp baktıgımda izmir'e kaçma lüksümün olması güzel bir şey. bu seferki izmir seyahatim gerçekten kaçıştı. istanbuldan, sorunlu ev arkadaşlarından, sonradan görme ev sahiplerinden, bu akşam nerde kalsam sorusundan, yourucu final haftasından, hırslardan, olamayışlardan, kendini aşk sanan duygularımdan....kaçtım. hem de doğru yere. annemin çok güzel yemekler yaptığı, babamla keyifli sohbetlerin olduğu, göksan'ın kocaman adam olduğu, melis'in kardeşten öte hissedildiği, ama en önemlisi huzurun başrolde olduğu bir yerdeyim, evimdeyim. 18 yaşında öss ile kaçmaya çalıştığım, bayramlarda onun yerine istanbul'u tercih ettiğim evimdeyim. ama yine dönucem istanbul'a sonra başka şehirlere. tuhaf ama izmir bu kadar güzel olunca izmir'den dönmek ayrı bir güzel.
izmir
29 Ocak 2009 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 reaksiyon:
Yorum Gönder